چرا بروکرها مدل پذیرنده ریسک را بر می گزینند؟

بروکر پذیرنده ریسک یا B-Book چیست؟

وقتی پوزیشنی را با یک بروکر B-Book باز می کنید، بروکر طرف دیگر معامله شما را می گیرد و بعبارتی آن را هج نمی کند.

بروکر معامله را “در داخل” سیستم خود نگه می دارد.

به یاد داشته باشید، اگر بروکر شما طرف دیگر سفارش شما را می گیرد و آن پوزیشن را با یک فراهم کننده نقدینگی هج نمی کند، در واقع دارد 100٪ ریسک مربوط به سفارش شما را متقبل می شود.

این بدان معنی است که اگر مشتری در پوزیشن خود 1000 دلار ضرر کند، بروکر 1000 دلار سود می کند.

اما اگر مشتری در معامله خود 1000 دلار سود کند، در اینصورت بروکر 1000 دلار ضرر می کند.

با توجه به اینکه این احتمال وجود دارد که بروکر ضرر کند، اجرای سفارشات به شیوه پذیرنده ریسک B-Book، برای بروکر بسیار خطرناک به نظر می رسد.

پس چرا بروکرها این شیوه را برمی گزینند و پذیرنده ریسک می شوند و خود را در معرض ریسک بازار و ضرر قرار می دهند؟

زیرا بیشتر معامله گران خرد ضرر می کنند.

کمی با خود فکر کنید…

بین ۷۴ تا ۸۹ درصد از حساب‌ کاربران خرد فارکس در معاملات ضرر می‌کنند.

این بدان معناست که 74 تا 89 درصد از معامله گران خرد فارکس تحلیل اشتباه دارند.

بعبارتی با توجه به وجود چنین مشتریانی، بروکر داستان را همچون بازی شیر یا خطی می بیند که دارد روی “شیر” شرط بندی می کند و در 74 تا 89٪ مواقع سکه روی سمت “شیر” فرود می آید!

اگر بدانید که حداقل در ۷۴ درصد مواقع شرط شما پیروز خواهد شد، شرط را نمی پذیرید؟!

کفه ترازو و احتمالات در برنده شدن شرط به نفع شما خواهد بود.

حال تصور کنید که شما یک بروکر فارکس هستید و می دانید که مشتریان شما در بیش از 70 درصد مواقع اشتباه می کنند، آیا ریسک را قبول می کنید؟

مطمئن هستم که شما از این فرصت استفاده خواهید کرد!

اگر یک بروکر بخواهد معامله را به شیوه “STP” یا انتقال ریسک انجام دهد، باید برای پوشش ریسک یا هج معامله شما، اسپردی را به فراهم کننده نقدینگی بپردازد. این بدان معنی است که برای پوشش ریسک یا همان هج کردن باید از جیب مبارک هزینه کند!

اما اگر بیشتر مشتریان در معاملات خود ضرر می کنند، چرا باید سراغ هج رفت؟

بروکرها ریسک این شیوه اجرای معامله را قبول می کنند زیرا معمولاً برای آنها سودآورتر است.

چگونه بروکرهایی که ریسک را قبول می کنند کسب درآمد می کنند؟

شما از بروکر خرید می کنید و به بروکر می فروشید. اگر شما سود کنید، بروکر ضرر می کند و بالعکس.

این به این معنی است که وقتی پول به جیب شما می آید، پول از جیب مبارک بروکر می رود.

و اگر شما در معاملات خود مداوم ضرر دهید، در اینصورت بروکر کم کم پولی که در ابتدا شما به حساب معاملاتی خود واریز کرده بودید را صاحب می شود.

معامله‌گران خرد معمولا مثل قماربازان هستند و یک بروکر پذیرنده ریسک همچون یک صاحب کازینو نقش آفرینی می کند.

بیشتر معامله‌گران خرد جدید در فارکس تجربه معاملاتی ندارند و اصلا چیز غیرمعمولی نیست که 80 تا 90 درصد از آنها کل سپرده خود را ظرف 12 ماه از دست بدهند.

حتی یک قانون معروف به نام “قانون 90/90/90” وجود دارد. طبق این قانون “90٪ از معامله گران جدید 90٪ از پول خود را ظرف 90 روز کاری از دست می دهند.”

در مورد صحت این قانون نظری نداریم، اما چه 90 روز و چه 12 ماه، بروکری را تصور کنید که پذیرنده ریسک است و دارای چنین مشتریانی است.

تنها کافیست به صندلی خود تکیه دهید و استراحت کنید…و منتظر باشید تا مشتریانتان ضرر کنند، و بعد هم پول ها را پارو کنید.

بعنوان یک مثال ساده، در زیر میزان درآمد یک بروکر در طول یک سال با فرض واریزی متوسط 1000 دلار ارائه می گردد:

گرچه در نظر گرفتن مقدار متوسط واریزی 1000 دلار شاید کم باشد، اما همانطور که می بینید، بروکر مدل پذیرنده ریسک B-Book می تواند بشدت سودآور باشد!

اگر بروکر بتواند مشتریان خود را وادار به واریز مبالغ بیشتر کنند، می تواند سودآورتر از این هم باشد.

باری… تنها چون بروکر مدل پذیرنده ریسک B-Book وقتی سود می برد که مشتریانش ضرر کنند، لزوماً به این معنی نیست که او دوست دارد مشتریانش ضرر کنند.

بله، قطعا اگر شما ضرر کنید به نفع بروکر مدل پذیرنده ریسک B-Book است، اما هیاهویی که در مورد بروکر مدل پذیرنده ریسک وجود دارد (که به اصطلاح همه آنها علیه شما معامله می کنند) می توان گفت بیشتر کارزار تبلیغاتی است که بروکرهای انتقال دهنده ریسک به راه انداخته اند با این هدف که “سهم بازار را به دست آورند” یا هم ممکن است کار معامله گران ترسو و نابلدی باشد که چون تحلیل های نادرستی دارند و معاملات آنها سود نمی شود تقصیر را گردن بروکر مدل پذیرنده ریسک را می اندازند!

اگر بروکری فقط یک مشتری داشته باشد و از مدل پذیرنده ریسک B-Book استفاده کند، بله، بدیهی است که نمی‌خواهد معاملاتی که تنها مشتری او انجام می‌دهد به سود بنشیند.

این بدان معناست که بروکر همیشه در سمت ضرر قرار می گیرد و یک عملیات کاملا بی سود را اجرا می کند. بنابراین، در این سناریوی خاص، بروکر دوست دارد تنها مشتری خود را از دست بدهد.

با این حال، باید توجه داشت که بروکرها فقط یک مشتری ندارند، بلکه مشتریان زیادی دارند.

آنچه واقعا بروکرها می خواهند این است که اسپرد را به جیب بزنند و ترجیحا هج هم نکنند (زیرا هج هزینه دارد).

مشکل این است که از آنجایی که بروکر طرف مقابل معاملات مشتریان خود را می گیرد، آنها در معرض این ریسک هستند که در سمت بازنده معامله قرار گیرند.

و اگر آنها نمی‌خواهند در معرض این ریسک قرار بگیرند، مجبورند هج کنند مگر اینکه…

بروکر مدل پذیرنده ریسک چه چیزی را دوست دارد؟

مشتریان زیاد که پوزیشن های با سایزهای مشابه می گیرند.

بروکر مدل B-Book ترجیح می دهد تعداد زیادی مشتری داشته باشد که زیاد معامله می کنند و پوزیشن های با سایزهای مشابه می گیرند و نیز پوزیشن های خرید و یا فروشی که باز می کنند با هم تقریبا برابر است تا اینگونه بروکر بتواند طرف دیگر هر یک از معاملات آنها را بگیرد.

اینگونه بروکر قادر خواهد بود تا اسپرد هر دو معامله را بدون متقبل شدن هیچ گونه ریسک بازاری به جیب بزند زیرا خالص پوزیشن ها سر به سر شده است.

به عنوان مثال، تریدر الف می‌خواهد 10000 واحد پوند/دلار خرید بزند، بنابراین بروکر قیمت 1.4105 را به او ارائه می دهد. همزمان، تریدر ب می‌خواهد 10000 واحد پوند/دلار بفروشد، بنابراین بروکر قیمت 1.4103 را به او ارائه می‌کند.

پس بروکر GBP/USD را به قیمت 1.4103 از تریدر ب خرید می زند و GBP/USD را به قیمت 1.4105 به تریدر ب می فروشد و 0.0002 یا 2 پیپ را از اسپرد به جیب می زند.

از آنجایی که سایز هر دو سفارش یکی است (10000 واحد)، آنها یکدیگر را افست می کنند و این بدان معنی است که بروکر در معرض هیچ گونه ریسک بازاری قرار نمی گیرد!

بروکر بسیار دوست دارد این کار را یک میلیارد بار در روز انجام دهد!

او ماهی ها را دوست دارد، اما نهنگ ها را نه.

بروکر مدل B-Book تریدرهای کله گنده یا “نهنگ” ها را دوست ندارد.

منظور از تریدر کله گنده تریدری است که به طور منظم و مدوام با مقادیر زیاد و سنگین پوزیشن می گیرد.

اگر فرض کنیم که بروکر مدل پذیرنده ریسک یک کازینو است، او مشتری ای نمی‌خواهد که هر بار سنگین شرط بندی کند چراکه اینگونه کازینو یا بروکر را در معرض ریسک زیادی قرار می گیرد که ممکن است با یک بار بازی کاری کند که کازینو یا بروکر دکانش تخته شود!

آنچه بروکر مدل B-Book ترجیح می دهد این است که مشتریان آنها در سایزهای مشابه پوزیشن بگیرند و مرتباً معامله کنند.

به عنوان مثال، ترجیح می دهند 100 مشتری، که میانگین، 5 مینی لات معامله می زنند داشته باشند تا اینکه 98 مشتری با میانگین معامله 3 مینی لات و 2 مشتری نهنگ که همزمان 20 لات استاندارد معامله می زنند داشته باشند.

اینگونه بروکرها می توانند تا معاملات را با یکدیگر افست کنند و خود را در معرض ریسک بازار قرار ندهند.

همچنین، آنها می توانند سرمایه‌ای که یک بروکر باید کنار داشته باشد تا بتواند سود مشتریان را پرداخت کند، کاهش دهند، زیرا مشتریانش اساساً خودشان دارند «برای یکدیگر بازاری را می سازند».

چیزی که بروکرها بیشتر از هر چیزی دوست دارند، زمانی است که مشتریان آنها دائماً معامله می زنند و زیادی سود نمی کنند و زیادی ضرر هم نمی کنند.

سناریوی ایده آل برای یک بروکر مدل پذیرنده ریسک این است که نیمی از مشتریانش پوزیشن های خرید و نیمی دیگر پوزیشن های فروش باز کنند. و اینکه مشتریان آنها این نظرات مخالف را مرتباً معامله می کنند.

این بدان معنی است که همه پوزیشن ها یکدیگر را افست می کنند و بروکر در معرض هیچ گونه ریسک بازاری قرار نمی گیرد، بنابراین بروکر به سرمایه کمی نیاز دارد زیرا هر سودی که باید به معامله گران برنده پرداخت شود، از ضرر معامله گران بازنده پرداخت می شود.

بروکر دائماً از اسپرد (و هزینه های تامین مالی شبانه یا سواپ) کسب درآمد می کند و لازم نیست نگران ورشکستگی باشد.

آنچه بروکرهای مدل پذیرنده ریسک دوست ندارند

بروکرهای مدل B-Book مشتریانی که به طور مداوم برنده می شوند را دوست ندارند.

این مشتریان به مرور زمان موجودی حساب خود را افزایش می‌دهند که خود به آنها امکان می‌دهد که پوزیشن های بزرگ‌ و بزرگ‌تری باز کنند.

در نهایت، آنها آنقدر برای بروکر بزرگ و خطرناک می شوند که بروکر چاره ای ندارد جز اینکه معاملات آنها را هج کند (مدل بروکر انتقال دهنده ریسک).

به یاد داشته باشید، هج کردن هزینه دارد. و از آنجایی که معامله اکنون هج شده است، اگر مشتری ضرر کند، بروکر دیگر پولی به جیب نخواهد زد. بنابراین درآمد بروکر اکنون محدود به اسپرد (و سواپ در صورتی که معامله گران پوزیشن های خود را شبانه باز بگذارند) شده است.

آنها از معامله‌گرانی که خیلی خوب هستند، نیز خوششان نمی‌آید، زیرا این دسته از معامله‌گران دارند پول را از سایر مشتریان دیگرشان می‌گیرند.

یک بروکر مدل B-Book ترجیح می‌دهد که سودها به طور مساوی تری بین مشتریانش تقسیم شود، زیرا اینگونه است که می توانند از اسپردها (و البته از مجموعه بزرگ‌تری از معامله‌گران) کسب درآمد خود را ادامه دهند.

همه اینها برای بروکرهایی که مدل B-Book را انتخاب می کنند خبر فوق العاده ای است، اما برای بروکرهایی که مدل انتقال ریسک را اجرا می کنند، نه چندان.

هر بار که یک بروکر انتقال دهنده ریسک مشتری از دست می دهد، در واقع یک سود بالقوه است که برای همیشه از دست می دهد.

با توجه به چنین درصد بالایی از معامله‌گران جدید که حساب‌های خود را به فنا می‌دهند، و دنیای معامله‌گران جدید که بی نهایت نیست، اگر بروکر رویکرد 100 درصد انتقال دهنده ریسک را برگزیند پایدار بودن آن در بلندمدت، جای سوال دارد.

برای یک بروکر خرد فارکس بسیار دشوار است که بخواهد به صورت 100% به انتقال ریسک روی آورد. کسب درآمد زیاد سخت است و با حاشیه سود های بسیار کم، تعجب آور نیست که چرا بروکر ها مدل B-Book را به عنوان منبع درآمد اضافی انتخاب می کنند.

بعبارتی، مدل پذیرنده ریسک بلحاظ مدیریت ریسک چالش برانگیز است. به خصوص، اگر مشتریان زیادی داشته باشید که پوزیشن های خود را در یک جهت باز می کنند و معاملات سودآور دارند.

اگر مشتریان آنها زیادی برنده شوند و سود کنند، ضرر برای بروکر می تواند به قدری شود که بروکر را ورشکسته کند.

به همین دلیل است که بیشتر بروکرها از مخلوطی از مدل B-Book و مدل A-Book استفاده می کنند. به چنین مدلی “مدل ترکیبی” گفته می شود.